Jezus powiedział: «Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy». (J 10,27-30)

Stawienie się w obecności Bożej: Uświadom sobie, że stajesz przed Panem, że będziesz z Nim rozmawiał i słuchał tego, co ON ma ci do powiedzenia. Otwórz się na działanie Ducha Świętego.

Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proś Boga, Pana naszego, aby wszystkie Twoje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu. (św. Ignacy Loyola, ĆD nr 46).

Proś także o owoc tej modlitwy: o odważne podążanie za Panem Jezusem Dobrym Pasterzem.

Wyobrażenie sobie miejsca: Spróbuj wyobrazić sobie Jezusa jako Pasterza, a siebie jako małą owcę. Może Jezus trzyma Cię na rękach, bo niedomagasz i potrzebujesz Jego bliskości i pomocy, a może po prostu idziesz za Nim.

Ten obraz niech towarzyszy Ci w czasie modlitwy – kiedy przyjdą rozproszenia, uciekające myśli – niech będzie on, jak światło latarni morskiej – niech pomaga Ci koncentrować się na Jezusie. Wracaj do niego, kiedy przyjdzie pokusa, aby zbyt szybko skończyć to spotkanie.

Słuchać głosu.

Jezus mówi, że Jego owce słuchają Jego głosu.

Głos jest sposobem komunikowania się, dzięki niemu możemy wyrażać nasze myśli, potrzeby, pragnienia. Aby głos usłyszeć potrzebujemy sprawnego słuchu, ale także znajomości języka, którym głos mówi. Jeśli nie zna się języka, to choćby ucho było najbardziej wyczulone – nic nie zrozumiemy.

Warto zadać sobie pytanie zatem – czy rozumiesz co Jezus Pasterz mówi, czy znasz Jego język, czy uczysz się Jezusowego sposoby komunikowania się i czy masz wyczulone na głos Jezusa ucho?

Jak to zweryfikować? Jezus przemawia do nas na różne sposoby, ale dziś może szczególnie warto zatrzymać się nad tym, czy słuchasz Jezusowego Słowa zawartego w Piśmie Świętym? Jak często sięgasz do jego lektury? Jakie jest miejsce Księgi Pisma Świętego w Twoim domu?

Iść za Pasterzem.

IV Niedziela Wielkanocna jest nazywana Niedzielą Dobrego Pasterza – Kościół zachęca nas do modlitwy o powołania do życia konsekrowanego i kapłaństwa. Każdego z nas Pan Bóg wezwał po imieniu i powierzył mu jedyną i niepowtarzalną misję do pójścia za Nim – Dobrym Pasterzem i bycia Jego świadkiem.

To jest powołanie każdego z nas – zaświadczyć o Jezusie tam gdzie jesteśmy i żyjemy. Podziękuj Jezusowi za swoje powołanie i za swoją drogę życiową. A jeśli wciąż szukasz, gdzie jest twoje miejsce – może właśnie teraz wołaj do Jezusa, aby pozwolił Ci je odkryć.

Pośród nas są jednak ludzie, którzy odpowiedzieli na wezwanie Pana Jezusa do tego, aby pójść za Nim w sposób radykalny – poprzez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, albo poprzez święcenia kapłańskie. To nie jest „lepsze” powołanie – jest po prostu „inne” niż powołanie do małżeństwa, czy życia w pojedynkę. To wezwanie do tego, aby wyraźniej skoncentrować się na Jezusie poprzez oddanie swojego serca tylko Jemu.

Pomyśl o takich osobach – są z pewnością obecne w Twoim życiu. Pomyśl bardzo konkretnie o księdzu, który dziś sprawował Eucharystię, w której uczestniczyłeś, albo o tym u którego korzystałeś z S. Pokuty w ostatnim czasie. Poleć jego osobę Panu Jezusowi – jesteś także odpowiedzialny za to, jak ten kapłan będzie przeżywał swoje powołanie- skoro Pan Bóg was zetknął na wspólnej drodze – to znaczy, że powierzył Ci jego osobę – przede wszystkim do pamięci w modlitwie. Wspomnij siostry, które spotkałeś na swojej drodze – powierzaj je Jezusowi.

Proś także za młodych, którzy rozpoznają w sercu wezwanie do życia konsekrowanego i kapłaństwa – niech będą odważni w daniu odpowiedzi.

Jedno z Ojcem.

Wsłuchaj się dobrze w Jezusowe sformułowanie „Ja i Ojciec jedno jesteśmy.” Być z kimś jedno – to myśleć i odczuwać tak jak on, to znaczy mieć te same ideały i pragnienia. Chcieć tego samego. Nie tracić swojej tożsamości, ale jednocześnie być w głębokiej relacji i wielkiej zażyłości.

A ty z kim stanowisz jedno? Z kim masz takie same pragnienia i ideały? Do kogo odnosisz swoje postępowanie, swoje życiowe wybory? Postaraj się stanąć w prawdzie. Opowiedz Jezusowi o tych odkryciach.

Rozmowa końcowa: Porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, czego doświadczyłeś na modlitwie, o tym co było dla ciebie dobrym doświadczeniem, ale także i o tym, co było dla ciebie trudnością. Zechciej z prostotą dziecka ( albo jak przyjaciel Przyjacielowi) zwierzyć się Panu Jezusowi z tego co zobaczyłeś na modlitwie. Podziękuj za całe jej piękno, ufnie powierz każdą słabość, którą On pozwolił Ci zobaczyć – to wielka łaska.

Przylgnij do Niego i wołaj :”Jezu daj mi łaskę wiernego podążania za Tobą.”

Zachęcam Cię także, abyś zanotował chociaż kilka myśli z tej modlitw, niech pozostanie po niej jakiś materialny ślad, niech te notatki stanowią Twój duchowy dzienniczek.

Oprac. Anna, wynagrodzicielka