Eucharystia

Msze św. można zamawiać tylko osobiście w kancelarii parafialnej (poniedziałek-piątek: 8:30-9:30; 16:30-17:30). Nie ma możliwości zamawiania Mszy św. np. drogą mailową, telefoniczną lub przez wrzucenie kartki na tacę.

W Kościele istnieje bardzo wielka różnorodność nabożeństw i modlitw. Wszystkie one nie mają jednak tak wielkiej wartości jak Msza św. W niej bowiem uobecnia się jedyna ofiara Jezusa Chrystusa – umiera On za nas i przywraca nam nowe życie. Jest to więc źródło, z którego wypływają wszystkie łaski.

Ofiarowanie Mszy św. w jakiejś intencji, to bez wątpienia największy dar duchowy, jakim możemy kogokolwiek obdarzyć.

• Intencją mszalną można objąć żywych (bliskich, przyjaciół, kapłanów, z okazji urodzin, jubileuszów czy ważnych wydarzeń w ich życiu).
• Możemy się także modlić za zmarłych – aby jak najszybciej mogli uczestniczyć w chwale nieba.
• Możemy się modlić także w intencjach ogólnych (za Kościół, o powołania, za Ojczyznę, o pokój, za wszystkie rodziny).

• indywidualna – kapłan odprawia jedną Mszę św. w danej intencji; można wybrać spośród dostępnych konkretny termin (dzień i godzinę) odprawienia Mszy św.;
• zbiorowa – jeden kapłan odprawia jedną Mszę św. w intencjach zamawianych przez wiele osób. Tego rodzaju Msze św. odprawiamy za żywych w środy o godz. 18.00, natomiast za zmarłych w piątki o godz. 18.00.

Tzw. zbiorowa Msza św. nie jest gorsza, ani mniej skuteczna od indywidualnej. Moc Mszy św. zależy bowiem nie od liczby kapłanów, ale od Chrystusa, który ofiaruje siebie Ojcu w powierzonych intencjach. Jego ofiara ma zawsze wartość nieskończoną i moc zdolną objąć wszystkie intencje świata. Różnica między intencją indywidualną a zbiorową ma jedynie psychologiczne znaczenie w przeżywaniu Mszy św. przez osoby, które o intencję poprosiły.

Kiedy prosimy o odprawienie Mszy św., dołączamy ofiarę, ale nie jest ona zapłatą za modlitwę, gdyż Msza św. odprawiana jest za darmo – cenę zapłacił już Chrystus. Składana ofiara jest źródłem utrzymania kapłanów, zależy od hojności ofiarodawcy i od możliwości finansowych.

Msze św. gregoriańskie wywodzą swoją nazwę od imienia papieża św. Grzegorza Wielkiego (540-604), który – jako opat założonego przez siebie klasztoru – polecił odprawianie w takiej formie mszy za zmarłego mnicha benedyktyńskiego imieniem Justus. Po śmierci zakonnika w jego celi znaleziono trzy złote monety, których ze względu na ślub ubóstwa nie powinien był mieć. Grzegorz, aby pomóc zmarłemu oczyścić się po śmierci z powyższego grzechu, polecił odprawienie za niego trzydziestu Mszy św. – każdego dnia jednej. Po trzydziestu dniach zmarły Justus ukazał się w nocy jednemu z braci, mówiąc, że został uwolniony od wszelkiej kary czyścowej. Uznano to za znak, że Msze św. odniosły oczekiwany skutek.

Pod wpływem autorytetu Grzegorza – także jako papieża – zwyczaj odprawiania trzydziestu Mszy św. za osobę zmarłą zyskiwał swoje miejsce w praktyce religijnej. W Europie rozprzestrzeniał się stopniowo, począwszy od VIII w., najpierw w klasztorach, potem także w innych kościołach.

Msze św. gregoriańskie są najbardziej skutecznym sposobem modlitwy za osoby, które potrzebują oczyszczenia po śmierci. Praktyka odprawiania Mszy św. gregoriańskich znalazła swoje potwierdzenie przez Stolicę Apostolską w XIX w. Msze te, podobnie jak pozostałe intencje mszalne ofiarowane za osoby zmarłe, są prośbą o uwolnienie zmarłego od konsekwencji grzechu.

Istnieją szczegółowe regulacje kościelne dotyczące Mszy św. gregoriańskich, które określają liczbę Mszy św. na trzydzieści odprawianych w trybie ciągłym. Wyjątkami od tej reguły mogą być nieprzewidziane przeszkody, takie jak np. choroba kapłana lub celebracja (pogrzeb, ślub), której odprawienie jest danego dnia konieczne. W takich wypadkach cykl Mszy św. gregoriańskich zachowuje wartość, jaką Kościół z nimi łączy. W wypadku podobnych przeszkód cały cykl przesuwa się o ilość dni, których brakuje do pełnej liczby trzydziestu (por. Deklaracja Kongregacji Soboru z 24 lutego 1967 r.).

Ponadto określa się jednoznacznie, że Msze św. gregoriańskie mogą być odprawiane za jednego tylko zmarłego, nigdy zaś zbiorowo za kilku zmarłych. Wskazuje się także, iż nie jest konieczne, aby podobne Msze św. były odprawiane zawsze przez tego samego kapłana lub przy tym samym ołtarzu (kościele). Ważna jest ciągłość dni. Same natomiast Msze św. mogą być sprawowane przez wielu księży i w wielu miejscach. I jeszcze jedno: dwie Msze św. gregoriańskie tego samego cyklu nie mogą zostać odprawione jednego dnia. Muszą to być dni po sobie następujące.

• Msza św. sprawowana w intencji jednej osoby;
• ofiarowana wyłącznie za osobę zmarłą;
• odprawiana 30 razy (30 Mszy św.);
• w ciągu bezpośrednio następujących po sobie dni (bez przerw).

(Na podst.: ks. P. Staniszewski „Św. Grzegorz Wielki i Gregorianka”, Niedziela łowicka 35/2003)

Niestety z powodu bardzo dużej liczby zamawianych intencji mszalnych indywidualnych, nie jesteśmy w stanie podjąć się odprawiania Mszy św. Gregoriańskich. Wiązałoby się to bowiem z całkowitym zablokowaniem Księgi Intencji. Chcąc jednak ofiarować tego rodzaju Msze za osobę zmarłą, prosimy skontaktować się z ks. Damianem Kurkiem (djkurek@wp.pl), który przekaże je poza naszą parafię (księżom misjonarzom, rodakom lub emerytom).

W Kościele nie obowiązują stawki za sprawowanie sakramentów. Wierni proszący o odprawienie Mszy św. składają dobrowolną ofiarę. Nie jest to zapłata za modlitwę, gdyż Msza św. odprawiana jest za darmo – cenę zapłacił już Chrystus. Składana ofiara jest źródłem utrzymania kapłanów i zależy od hojności ofiarodawcy, ale też od możliwości finansowych.

Msze gregoriańskie to 30 Mszy św. odprawianych w kolejne dni, dlatego ofiara składana przy tej okazji to zazwyczaj trzydziestokrotność ofiary jaka jest składana przy zamawianiu jednej Mszy św.