Wielka Sobota była dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.

Tradycją tego dnia jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych. W naszym kościele odbywało się ono od 9.00 do 14.30, co pół godziny.

O 19.30, czyli po zachodzie słońca, rozpoczęliśmy Liturgię Wigilii Paschalnej. Pierwszą jej część stanowiła Liturgia Światła. Na zewnątrz kościoła Ksiądz Proboszcz dokonał poświęcenia ognia, od którego następnie zapalił Paschał – wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Paschał ten wniósł do okrytej mrokiem świątyni. Zwieńczeniem obrzędu światła była uroczysta pieśń (Pochwała Paschału) – “Exsultet”, którą wykonał ks. Emil Matysik.

W dalszej części liturgii paschalnej wysłuchaliśmy czytań biblijnych, które przeplatane były psalmami. Przypomniały one całą historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii o Zmartwychwstaniu Jezusa. Tej nocy powrócił po blisko pięćdziesięciu dniach uroczysty śpiew „Alleluja”. W czasie liturgii miał także miejsce obrzęd poświęcenia wody, która przez cały rok będzie służyła przede wszystkim do chrztu. Wigilię Paschalną zakończyliśmy Eucharystią, natomiast procesja rezurekcyjna odbyła się następnego dnia, wczesnym rankiem tj. o 6.00. W ten sposób nasza parafia oznajmiła światu, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć.


Noc Paschalna oraz Niedziela Wielkanocna to największe święto chrześcijańskie, pierwszy dzień tygodnia, uroczyście obchodzony w każdą niedzielę przez cały rok. Apostołowie świętowali tylko Wielkanoc i każdą niedzielę, która jest właśnie pamiątką Nocy Paschalnej. Dopiero z upływem wieków zaczęły pojawiać się inne święta i okresy przygotowania aż ukształtował się obecny rok liturgiczny, który jednak przechodzi różne zmiany.

drukuj