II wojna światowa

Parafia została erygowana (utworzona) 8 maja 1947 r. Dnia 1 września 1937 r. rozpoczęto budowę zakładów przemysłowych we wsi Cyranka. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej, w czasie rozbudowy osiedla mieszkaniowego, przeznaczonego dla pracowników Państwowych Zakładów Lotniczych PZL w Mielcu, zaplanowano również wybudowanie kościoła – kaplicy na Osiedlu, które należało do parafii pw. Św. Mateusza. Miał on stanąć po lewej stronie głównej ulicy 22-Lipca (obecnie aleja Niepodległości) w połowie jej długości. Zaczęto gromadzić materiał na budowę nowego kościoła. Nikt nie myślał wówczas o utworzeniu odrębnej parafii na Osiedlu, kapłan miał mieszkać przy kościele jedynie w charakterze kapelana.

Wybuchła wojna, a materiał budowlany został zarekwirowany przez Niemców. Nastały ciężkie lata okupacji hitlerowskiej. Najstarsi mieszkańcy wspominają, że nawet w tym trudnym okresie niewoli nie byli pozbawieni opieki duszpasterskiej. Kroniki odnotowują fakt sprawowania Mszy św. przez ojca jezuitę mieszkającego u państwa Soławianiuków. Była ona sprawowana w jednym ze schronów przeciwlotniczych w czasie działań frontowych 1944 roku. Z wiadomych względów, niemożliwe było jednak prowadzenie zorganizowanego duszpasterstwa.

Lata powojenne

W dniu wyzwolenia miasta 6 sierpnia 1944 r. na Osiedlu, przy ołtarzu polowym ustawionym przed wejściem do świetlicy bloku 115 (obecnie budynek Komendy Hufca ZHP) ks. Jan Szyszka odprawił Mszę św.

W roku 1944 na Osiedle przybyły z przemyskiej prowincji zakonnej siostry felicjanki. W bloku, gdzie mieszkały (dziś ul. Czarneckiego 1), udostępniły dwa pokoje, w których odbywały się nabożeństwa liturgiczne. W niedzielę w mieszkaniu sióstr odprawiano dwie Msze św. i Nieszpory.

Pod koniec wojny, w kwietniu 1945 r. na nowo odżyła myśl wybudowania kaplicy na Osiedlu. Prezesem Komitetu Budowy został sekretarz Polskiej Partii Robotniczej – towarzysz Dyjak, a honorowym Prezesem Komitetu został ks. dziekan Michał Nawalny, którego niebawem zastąpił ks. Karol Dobrzański (proboszcz z Rzochowa).

Rozpoczęcie budowy kaplicy

Chociaż powołano Komitet, nie rozpoczęto żadnych prac. W tym stanie rzeczy ówczesny rządca diecezji – ks. infułat Stanisław Bulanda mianował ks. Karola Durlaka (w 9. roku jego kapłaństwa) duszpasterzem mieszkańców Osiedla (12 kwietnia1945 r.).

Z czasem uległ zmianie sam plan umiejscowienia kaplicy. Postanowiono, że powstanie ona na zachodnim zboczu Góry Cyranowskiej, w sąsiedztwie osiedla fabrycznego. Według relacji świadków tamtych wydarzeń, do jej budowy znacznie przyczynił się dyrektor mieleckiej fabryki samolotów – Rosjanin (prawdopodobnie nazywał się Szeluchin lub Mikitiuk). W podzięce za wyleczenie przez felicjankę, siostrę Fabianę, przeznaczył materiał na budowę kościoła i doradzał pośpieszne działanie.

Po jego spotkaniu z dziekanem dekanatu mieleckiego, ks. Nawalnym, pod koniec kwietnia 1945 r. rozpoczęto budowę według projektu Edmunda Toczka. Mimo braku zezwolenia ówczesne władze nie czyniły żadnych przeszkód.

W początkach maja na obiekcie fabrycznym zaczęły się prace przy likwidacji poniemieckich baraków i zaistniała możliwość wykorzystania drewnianych elementów do budowy kaplicy. Niestety, systematycznie pod osłoną nocy rozkradano przywieziony z terenu fabryki materiał budowlany. Kiedy zaczęto likwidować mur wybudowany przez Niemców, który stanowił osłonę budynków administracyjnych, postanowiono zakupić pustaki odzyskane z rozbiórki tego muru i przeznaczyć na budowę. Pierwotny fundament kaplicy był bardzo płytki i słaby, a tworzyły go resztki gruzu zalanego jedynie zaprawą murarską, dlatego też inżynier Herlos zaprojektował 4-metrowej wysokości ściany kaplicy wzmocnione zwieńczeniem żelbetonowym. Fundusze na budowę kaplicy czerpano z organizowanych loterii fantowych oraz ofiar składanych na tacę w czasie niedzielnych nabożeństw. Kierownikiem budowy został inżynier Getter. Transport materiałów zapewnili mieszkańcy Cyranki. Oni także wspólnie z mieszkańcami Osiedla mocno angażowali się w prace budowlane, niemal wszystkie wykonywano nieodpłatnie. Dach pokryto papą, a okna wykonano z żelaznych ram i szybek układanych w kształcie krzyży. Budowa w stanie surowym została ukończona w grudniu 1945 r. przed świętami Bożego Narodzenia, a jeszcze do końca roku otynkowano ściany od wewnątrz.

!Stary kościól p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu - fotografia z 1947 roku

Pierwsza Msza św.

W Wigilię Bożego Narodzenia 1945 r. została odprawiona pierwsza Msza św. Była to „Pasterka” sprawowana o godz. 18.00, ponieważ władze nie pozwoliły na odprawienie jej o północy. Wewnątrz nie było jeszcze żadnej posadzki, wierni stali na rozsypanym piasku. Od tego czasu w każdą niedzielę odprawiano dwie Msze św. W dzień powszedni nabożeństwa nadal sprawowano w mieszkaniu sióstr felicjanek, gdzie był przechowywany Najświętszy Sakrament.

Wygląd kaplicy

Kaplica miała wymiary 25 m x 12,5 m x 5 m. Na dachu zbudowano niewielką wieżyczkę na sygnaturkę i umieszczono w niej dzwon „Józef”, przekazany przez Gromadę Cyranka. Wiosną 1946 r. rozpoczęły się prace wykończeniowe nadzorowane przez inżyniera Gettera. Wystrój wewnętrzny zaprojektował E. Toczek.

!Obraz Matki Bożej Nieustajacej Pomocy w ramach ze starego kościoła(Obraz Patronki Parafii w srebrnych ramach)

!Tabernakumlum, które znajdowało sie w starym kościele(Tabernakulum)

!Konfesjonał ze starego kościoła(Konfesjonał)

Ks. Henryk Arczewski duszpasterzem na Osiedlu

W tym czasie ciężko zachorował ks. Karol Durlak i musiał opuścić Mielec, by podjąć leczenie w krakowskiej klinice. W takiej sytuacji ówczesny biskup tarnowski Jan Stepa mianował duszpasterzem na Osiedlu ks. Henryka Arczewskiego – wikariusza parafii katedralnej w Tarnowie.

Ks. Arczewski przybył na placówkę 13 września 1946 r. Już 5 października 1946 r. bp Jan Stepa dokonał uroczystego aktu poświęcenia kaplicy i zezwolił na przeniesienie do niej Najświętszego Sakramentu z domu sióstr felicjanek.

Dnia 8 maja 1947 r. powołano do życia nową parafię w Diecezji Tarnowskiej pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu.

Pierwszym proboszczem został ks. Henryk Arczewski – wówczas 33-letni kapłan, który swą kapłańską postawą zjednoczył duchowo całą parafię złożoną z napływowej ludności niemal z każdego zakątka Polski.

!Stary kościół - lata sześćdziesiąte XX w.

Wystrój kaplicy

Ks. Arczewski kontynuował prace przy upiększaniu kaplicy. Wystrój kaplicy był skromny. Ksiądz proboszcz zadbał, aby całe wyposażenie: ołtarze, ławki, konfesjonały, klęczniki, chrzcielnica, ambona i balaski wykonano w jednym stylu – z jasnego drewna i sklejki. Większość tych prac wykonali pracownicy działu stolarskiego mieleckiego Zakładu nr 1 PZL. Wnętrze wyposażono w trzy ołtarze. W głównym, wykonanym w 1947 r., w 1949 r. umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy z klasztoru oo. redemptorystów w Rzymie, namalowaną w Rzymie w 1948 r. (przywieziono ją do Mielca 6 lutego 1949 r.). Dwa ołtarze boczne wykonano w 1953 r. W lewym umieszczono obraz św. Józefa Robotnika, a w prawym duży obraz Serca Pana Jezusa z napisem u dołu: „Jezu, ufam Tobie”. Stacje Drogi Krzyżowej zakupiono w 1948 r. W tym samym roku dobudowano od strony głównego wejścia podcienia, a nad wejściem postawiono duży oświetlony krzyż.

!Prezbiterium w starym kościeleW dalszych latach wyposażano wnętrze oraz zabezpieczano obiekt. Przy głównym ołtarzu stały kwietniki przypominające śmigła samolotu, a zdobiły go balaski i zasłony, których kolor zmieniał się w zależności od okresu roku liturgicznego.

Pod koniec czerwca 1978 r., już po oddaniu nowego kościoła i przeniesieniu doń kultu Bożego, wymontowano ze starego, prowizorycznego kościoła-kaplicy wyposażenie i rozebrano obiekt. Część murów, dla upamiętnienia jego istnienia, zakopano na placu kościelnym.

!Stary kościół od strony parku - 1975 rok(Stary kościół od strony parku, 1975 r.)

Katechizacja w kaplicy

Ks. Karol Durlak powrócił do Mielca 22 kwietnia 1947 r. i podejmując na nowo kapłańskie obowiązki, katechizował w szkole podstawowej do 1952 r.

W 1947 r. władze komunistyczne zabroniły ks. Henrykowi Arczewskiemu katechizować w szkole „uzupełniającej” na terenie fabryki, tym samym katecheza trafiła do kaplicy.

Dnia 1 września 1952 r. usunięto naukę religii ze szkoły podstawowej argumentując, że wychowaniem młodzieży szkolnej w mieście zajmie się odtąd Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Z tego też względu również ks. Karol Durlak był zmuszony katechizować dzieci w kaplicy. Katechizację prowadzono w kaplicy i w trzech salach „baraczku” stojącego obok. Kapłani uczyli dziennie około 900 dzieci. Tu również odbywały się katechezy dla dzieci przedszkolnych prowadzone przez siostry salezjanki.

!Widok na plebanię i plac obok podczas budowy kościoła - 26 listopada 1977 r.(Plebania, 1977 r.)

!Plebania i plac obok podczas budowy kościoła - 26 listopada 1977 r.

Myśl budowy nowego-większego kościoła

Dynamiczny rozwój osiedla fabrycznego w latach 50. i 60. powodował gwałtowny wzrost liczby katolików, parafia rozrastała się bardzo szybko. Przybywało szkół. Kaplica okazała się za mała, by w niej można było nadal prowadzić katechizację dzieci i młodzieży, i sprawować sakramenty. Zaczęto myśleć o nowym, większym kościele. Nie było to jednak takie proste.

W tamtych latach przeżywano trudne chwile, bowiem walka ideologiczna o laicyzację załogi WSK, podjęta przez niektórych działaczy partyjnych z PZPR i wsparta przez PUBP (Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego), była bezpardonowa. Proboszczowi ks. Arczewskiemu i księżom wikariuszom wielokrotnie utrudniano pracę duszpasterską, a nie brakowało także prób oczerniania i upokarzania, związanych ze składkami pieniężnymi parafian.

Oficjalne starania o budowę kościoła podjęto w 1954 r. Po „odwilży październikowej” w 1956 r. relacje pomiędzy władzami państwowymi i partyjnymi, a Kościołem Katolickim nieco poprawiły się, ale konsekwentnie odmawiano wydania pozwolenia na budowę nowego kościoła. Uzyskano je dopiero w sierpniu 1964 r.

Nawiedzenie parafii przez Puste Ramy Obrazu Matki Bożej

Grudzień 1969 r. zapisał się w historii parafii uroczystością Odwiedzin Pustych Ram Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. W 1970 r. przeprowadzono Misje Święte. Intensyfikowano starania o budowę nowej świątyni, motywując to rosnącą ilością wierzących. Potwierdzono to dokładnymi spisami w 1972 r. Z 22 624 mieszkańców terenu parafii, 14 496 deklarowało się jako „wierzący praktykujący”, 6 806 jako „wierzący niepraktykujący”, a 1 322 jako „niewierzący” (zob. Józef Witek, „Encyklopedia Miasta Mielca”).

Zgoda na budowę nowego kościoła

Dnia 6 czerwca 1974 r. uzyskano zgodę na budowę budynku parafialnego, a 15 czerwca udało się uzyskać zezwolenie na budowę nowego kościoła, w czym niemałą rolę odegrało odwołanie się ks. Arczewskiego do zgody Rosjan na budowę tymczasowego kościoła w 1945 r. O tym fakcie poinformował wszystkich parafian biskup ordynariusz Jerzy Ablewicz, odprawiając Rezurekcję w 1974 r.

Lokalizację nowej świątyni przewidziano na wolnym terenie na zboczu Góry Cyranowskiej, pomiędzy kaplicą a lasem. Już w sierpniu tego roku rozpoczęto pierwsze prace. Cała parafia z wielką gorliwością i ofiarnością przystąpiła do dzieła budowy.

Projekt architektoniczny świątyni wykonał mgr inż. architekt Jan Gottwald z Krakowa, a projekt konstrukcyjny inż. Kazimierz Binek, także z Krakowa. Zaplanowano świątynię murowaną z cegły, z trzema nawami, absydą od strony południowo-wschodniej oraz wejściem głównym i chórem od strony północno-zachodniej.

Kierownikiem budowy był inż. Edward Jurasz z Mielca, a nadzorującym prace – ks. Arczewski i później z powodu choroby proboszcza – ks. Adam Mardeusz.

Budowa nowej świątyni

Prace budowlane rozpoczęto 1 marca 1974 r. Poza grupą kilkunastu zatrudnionych pracowników wiele osób (w tym kobiet) przychodziło codziennie do nieodpłatnej pomocy. Za przysłowiowe „Bóg zapłać” wykonano także sporą część prac instalacyjnych.

!Ojciec św. Paweł VI poświęcił kamień wegielny pod nowy kościółUroczystość wmurowania kamienia węgielnego, z udziałem arcybiskupa Bostonu ks. abp. Humberto Medeirosa i ks. biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza odbyła się 17 sierpnia 1975 r. Kamień węgielny został pobrany z remontowanego w tym czasie grobu św. Piotra Apostoła w bazylice watykańskiej w Rzymie i poświęcony 19 listopada 1973 r. przez papieża Pawła VI w asyście bp. Ablewicza. Następnie Biskup Ordynariusz przywiózł w skrzyni (ważący kilkadziesiąt kilogramów) kamień pociągiem do Polski.

!Ks. Prałat Henryk Arczewski w czasie uroczystości wmurowania kamienia węgielnego(Uroczystość wmurowania Kamienia Węgielnego, 1975 r.)

!Ks. prałat Henryk Arczewski w czasie uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego - 1974

Budowa domu katechetycznego i poświęcenie kościoła

Proboszcz parafii myślał nie tylko o świątyni, wiedział, że niezbędne jest zaplecze duszpasterskie, które mogło służyć między innymi pracy katechetycznej. Dlatego w latach siedemdziesiątych wybudowano dom katechetyczny, który został poświęcony 18 stycznia 1976 r. przez ks. bp. Jerzego Ablewicza. Natomiast uroczystość poświęcenia nowego kościoła – w stanie surowym i z tymczasowym wyposażeniem – odbyła się 18 grudnia 1977 r. uroczystość poprowadził również bp Ablewicz.

Ks. Jan Białobok nowym proboszczem

!Ks. Jan Białobok drugi proboszcz parafiiStan zdrowia ks. Henryka Arczewskiego, niestety, wciąż się pogarszał. Mając to na uwadze, w sierpniu 1978 r. Biskup Ordynariusz mianował nowym proboszczem parafii ks. dr. Jana Białoboka, ówczesnego proboszcza parafii Lisia Góra. W tym samym czasie pracę organisty podjął pan Stanisław Tulik.

Ks. Jan Białobok był proboszczem przez 19 lat. W tym czasie zadbał o rozwój i piękno kościoła w wymiarze zarówno materialnym jak i duchowym. Odważnie podjął szereg poważnych inwestycji. Najpierw zabezpieczył teren przy kościele parafialnym w urzędzie notarialnym. Rozbudował plebanię. Z wielką troską prowadził prace przy upiększaniu wnętrza świątyni.

!Nowy kościół po rozbiórce starego - 10 sierpnia 1978(Nowy kościół, po rozbiórce starego, 1978 r.)

Upiększanie świątyni

Dnia 5 marca 1979 r. przywiezione zostały dzwony: „Maryja”, „Archanioł Gabriel”, „Stanisław” i „Jerzy”. Ich konsekracji dokonał bp Ablewicz w Niedzielę Palmową 8 kwietnia 1979 r., a montaż na wieży kościoła odbył się 25 listopada 1981 r.

Projekt wnętrza opracował dr inż. Krzysztof Dyga z Warszawy, a jego realizację rozpoczęto w lutym 1984 r. Ścianę główną prezbiterium wykonano z nietynkowanej cegły, a przed nią ustawiono dwie boczne (tynkowane na biało) ścianki w takich kształtach, że widoczna część ściany głównej tworzy z posadzką kształt kielicha W środkowej części ściany głównej – w dodatkowym obramowaniu z cegły – umieszczono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, przeniesiony ze starego kościoła. Nad obrazem zawieszono duży krzyż, bez wizerunku. Nieco niżej, po obu stronach obrazu, umieszczono dwie podłużne gabloty z wotami.

Od początku lat 80. okna wymieniano na witraże, które zaprojektowała artysta plastyk Maria Janina Leszczyńska, profesor sztuk plastycznych Politechniki Warszawskiej i Politechniki Gdańskiej, a wykonał Zakład Witraży „Renowacja” w Krakowie. Tytuły witraży: „Zwiastowanie”, „Wniebowzięcie”, „Ukoronowanie” i „Pośrednictwo Łask” oraz witraż ku czci św. Franciszka z Asyżu i witraż wotum dla śp. ks. H. Arczewskiego.

!Witraże umieszczone w oknach pod galerią!Witraże ze wschodniej ściany kościoła

Prof. Leszczyńska była także autorką Drogi Krzyżowej. Obrazy Drogi Krzyżowej umieszczono w 1993 r. na poziomej betonowej belce po lewej stronie nawy głównej. Poświęcił ją ks. prałat dr Stanisław Rosa w 21 listopada 1993 r.

!Pierwsza Stacja Drogi krzyzowejW latach 1983-1986 odbył się montaż 47-głosowych organów, wykonanych przez niemiecką firmę Bautzen Eule.

W 1987 r., w nawie lewej, w „kaplicy pod dzwonami” postawiono figurę św. Józefa, którą wykonał rzeźbiarz Zbigniew Erszkowski, a ufundował nadleśniczy Józef Prade. Przy nawie lewej znajduje się kaplica „zimowa”. Początkowo zakładano, że przy niskiej temperaturze w kościele Msze św. i nabożeństwa odprawiane będą w tej kaplicy. Nigdy jednak do takiej sytuacji nie doszło, ale nazwa pozostała. W kaplicy znajdują się: obraz „Jezu, ufam Tobie”, figura Matki Bożej Fatimskiej i portret św. Jana Pawła II. Obie kaplice wykorzystywane są w czasie Wielkiego Postu jako Kaplice Ciemnicy i Grobu Bożego.

!Kaplica św. Józefa

!Fragment rzeżby przedstawiającej św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus

Nawa boczna po prawej stronie posiada dwa poziomy – drugim jest obszerny balkon, na który prowadzą schody. Na balkonie, przy ścianie obok prezbiterium, stoi figura Matki Bożej „Rosa Mistica”, ufundowana przez lekarza Jana Rusina. Strop pomiędzy dwoma poziomami jest wzmocniony i ozdobiony kasetonami. W tej części nawy, na ścianie obok prezbiterium, umieszczono obraz bł. Karoliny Kózkówny, a przed nim ołtarzyk.

W przedsionku po prawej stronie umieszczono kamień węgielny i krzyż upamiętniający misje 1970 r.

W latach 80. rozpoczęto budowę granitowego ogrodzenia terenu kościelnego. Prace ukończono pod koniec 2015 r.

W pierwszych dniach września 1983 r. Jasnogórska Ikona nawiedziła parafię, a w grudniu 1995 r. miało miejsce nawiedzenie figury Matki Bożej Fatimskiej.

Ulica imienia ks. Henryka Arczewskiego

Ks. prałat Henryk Arczewski zmarł 11 lutego 1983 r. Warto wspomnieć, że 28 lutego 1990 r. decyzją Miejskiej Rady Narodowej, wydzielono część ulicy Fredry przy kompleksie budynków obok kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy i nadano jej imię ks. Henryka Arczewskiego.

Ks. Kazimierz Czesak nowym proboszczem

!Ks. prałat Kazimierz Czesak - proboszcz parafiiW 1997 r. ks. prałat dr Jan Białobok złożył rezygnację z obowiązków proboszcza parafii. Od tego samego roku zamieszkał w Rzeszowie, gdzie zaczął organizować w Diecezji Rzeszowskiej Sąd Biskupi. Potem pełnił obowiązki oficjała sądu. W czerwcu 2002 r. cała wspólnota parafialna świętowała złoty jubileusz kapłaństwa ks. Białoboka, który od 2003 r. powrócił parafii i zamieszkał na plebanii w charakterze rezydenta.

Dnia 4 czerwca 1997 r. ówczesny biskup tarnowski Józef Życiński nowym proboszczem parafii na Osiedlu mianował ks. Kazimierza Czesaka – dotychczasowego proboszcza parafii pw. św. Katarzyny w Ryglicach.

Uroczystość kanonicznego przekazania parafii odbyła się 24 lipca, a 10 sierpnia administrator diecezji, bp Józef Gucwa uroczyście podziękował za pracę poprzedniemu proboszczowi.

Dnia 13 grudnia 1997 r. ojciec święty Jan Paweł II mianował księdza prałata dr. Wiktora Skworca biskupem Kościoła Tarnowskiego. Ingres nowego biskupa do Bazyliki Katedralnej w Tarnowie miał miejsce 25 stycznia. Już 18 lutego nowy ordynariusz odwiedził mielecką parafię na Osiedlu. Spotkał się wtedy z zarządem w zakładzie WSK, a potem dłuższy czas poświęcił strajkującym w upadających wówczas zakładach.

Ks. Czesak z wielkim zaangażowaniem i pasją podjął dzieło poprzedników, troszcząc się o rozwój życia duchowego „swoich” parafian, a zarazem dokładając starań, by świątynia i jej otoczenie stawały się coraz piękniejszymi. Wkrótce nazywany został „drugim księdzem Arczewskim”.

Pierwszą wielką uroczystością, zorganizowaną przez ks. Kazimierza Czesaka, było zakończenie obchodów złotego jubileuszu istnienia parafii 13 maja 1998 r. Bezpośrednio po nabożeństwie bp Wiktor Skworc odsłonił i poświęcił tablicę pamiątkową ks. Henryka Arczewskiego.

W czerwcu 1998 r. odbył się I Międzynarodowy Festiwal Organowy. Od tego czasu rokrocznie świątynia w miesiącach letnich gości wybitnych twórców muzyki.

Dnia 8 marca 1998 r. został poświęcony i oddany do użytku lokal filii poradni specjalistycznej „Arka”, która działa do dzisiaj. Poświęcenia dokonał diecezjalny dyrektor, ks. dr Władysław Szewczyk. W ramach tej działalności reaktywowano poradnię prawa pracy.

3-4 października 1998 r. miało miejsce uroczyste wprowadzenie figury Matki Bożej Fatimskiej, przyjęcie orędzia i akt oddania wszystkich rodzin w parafii pod Jej opiekę. Figura zakupiona w Fatimie została ufundowana przez panią Wiesławę Kubik z dziećmi. Na pamiątkę tego wydarzenia, ku czci Fatimskiej Pani co roku, od maja do października, 13. dnia miesiąca w parafii odbywają się nabożeństwa fatimskie.

Gospodarz parafii w trosce o tereny przy świątyni zadbał, by uporządkowano skarpy, posiano trawniki i obsadzono plac wokół kościoła zielenią. Jesienią 1998 r. ofiarną pracą parafian zdołano wsadzić 1090 krzewów. Piękno tej zieleni cieszy oczy wszystkich. Równocześnie prowadzone były prace remontowe plebanii, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Wykonano nowe mieszkania dla księży, przeprowadzono remont kancelarii, rozpoczęto budowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych, a także przeprowadzono remont wykończeniowy piwnic na plebanii, gdzie wykonano pomieszczenia dla zespołów muzycznych, Akcji Katolickiej, Stowarzyszenia Rodzin Katolickich i kuchni dla tych grup.

Na przełomie 1998 i 1999 r. dokończono remont plebanii. Została urządzona Poradnia Rodzinna i parafialne biuro „Caritas”. Starą część plebanii obłożono cegłą (ponad 20 000 sztuk).

W czerwcu 1999 r. mielecka świątynia stała się świadkiem niezwykłej uroczystości – bp Wiktor Skworc udzielił święceń kapłańskich diakonom ze stowarzyszenia Misji Afrykańskich: Andrzejowi Grychowi i tutejszemu parafianinowi Januszowi Pociaskowi.

Dnia 21 czerwca nastąpiło oficjalne otwarcie nowego Szpitala Powiatowego w Mielcu, biskup pomocniczy Władysław Bobowski poświęcił nową kaplicę i szpital. Krzyż do kaplicy szpitalnej ufundowali mieleccy lekarze.

Na początku lat 90., ze względu na przecieki, zbudowano nowy dach pokryty blachą miedzianą, a całkowity remont ukończono w 1999 r. Zostały również wykonane poręcze przy schodach wejściowych do kościoła.

Dnia 16 października bp Skworc specjalnym dekretem erygował Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży „Kana”. Nieco później staraniem Księdza Proboszcza „Kana” otrzymała specjalne pomieszczenia biurowe, w budynku katechetycznym oraz piękną salę teatralną.

Z ofiar składanych w czasie Gorzkich Żali stopniowo modernizowano zakrystię kościoła, m.in. wykonano drzwi z zakrystii do prezbiterium, dębowe meble, wieszaki we wnękach zakrystii, a także nowe klęczniki. Zlecono wykonanie nowych krzeseł do prezbiterium.

W roku 2000 Ksiądz Proboszcz rozpoczął porządkowanie otoczenia plebanii. Zostały wybudowane trzy budynki garażowe wg projektu mgr. inż. Jana Marca. W domu katechetycznym wybudowano nowe wejścia i klaki schodowe, przygotowano pomieszczenia dla dzieci ze świetlicy profilaktyczno-wychowawczej, wymieniono wszystkie instalacje sanitarne.

W 2001 r. parafia przeżywała Misje Święte prowadzone przez ojców redemptorystów. W ramach misji odprawiona została Droga Krzyżowa ulicami miasta.

Dnia 30 maja 2001 r. ks. Czesak przeżywał 30. rocznicę święceń kapłańskich. Była to okazja, by podziękować za owocną pracę w różnych dziedzinach życia parafialnego. Rok ten był wyjątkowy również dlatego, że do parafii po raz drugi przybyła ikona Matki Bożej Jasnogórskie. Do tego wydarzenia parafianie przygotowywali się od 22 czerwca. Pięć dni później, na placu przy Samorządowym Centrum Kultury, w obecności kilkunastu tysięcy Mielczan przywitano Obraz. Po Mszy św. pod przewodnictwem bp. Skworca parafianie czuwali na modlitwie całą noc. Kilka dni wcześniej obraz nawiedził też Szpital Powiatowy.

W uroczystość Bożego Narodzenia 2001 r. wspólnota parafialna dowiedziała się, że Ksiądz Proboszcz w uznaniu zasług kapłańskich został przez księdza bp. Wiktora Skworca podniesiony do godności Kanonika Gremialnego Kapituły Katedralnej w Tarnowie, a od 28 grudnia został zamianowany dziekanem dekanatu Mielec-Południe.

W 2003 r. rozpoczęła się kanoniczna wizytacja. Bezpośrednim przygotowaniem były rekolekcje, a sama wizytacja odbywała się od 7 do 9 marca. Przeprowadził ją biskup ordynariusz Wiktor Skworc. Proboszcz, zdając sprawozdanie, podsumował swoją sześcioletnią posługę na mieleckiej ziemi oraz prosił o pasterskie błogosławieństwo i wskazania dla całej wspólnoty.

Cały czas trwały prace inwestycyjne. Wyremontowano pomieszczenia w dawnym klasztorku sióstr salezjanek (nad zakrystią), uporządkowano piwnice, powstała tam kaplica pw. św. Ojca Pio, dekoratornia, pod schodami powstała nowa sala dla młodzieży.

W 2004 r. biskup Władysław Bobowski udzielił święceń diakonatu 22 klerykom Seminarium Duchownego w Tarnowie. Od października rozpoczęła działalność grupa świętego Ojca Pio.

Kwiecień 2005 r. był dla katolickiego świata trudnym czasem, ponieważ papież Jan Paweł II odszedł do „domu Ojca” (2 kwietnia). W tych dniach parafia stała się miejscem nieustannej modlitwy. Codziennie do dnia pogrzebu odbywały się apele. Dnia 7 kwietnia z inicjatywy Urzędu Miejskiego odprawiono uroczystą Mszę św., która zgromadziła kilkanaście tysięcy osób. Dnia 19 kwietnia nowym papieżem został kard. Joseph Ratzinger, przybrał imię Benedykt XVI. Gdy przybył z wizytą apostolską do Polski, parafianie wybrali się na spotkanie do Krakowa 27 i 28 maja 2006 r.

panorama kosciol 4

W kwietniu 2005 r. rozpoczęły się prace przy placu kościelnym, który został wyłożony granitem. Zmodernizowano cały plac, przeprowadzono wymianę instalacji. Prace trwały długo i były bardzo kosztowne.

Dnia 23 maja 2007 r. uczczono 60-lecie parafii. Jubileuszowej Mszy św. na placu przed kościołem przewodniczył ks. bp Wiktor Skworc.

Upiększanie wnętrza kościoła

!Wnętrze kościoła p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu - 2003 r.

!Wnętrze kościoła MBNP NEW

W 2010 r. rozpoczął się remont wnętrza kościoła. Ks. Kazimierz Czesak, zanim przystąpił do tworzenie wystroju, przedstawił swoje pomysły profesorowi Maciejowi Kauczyńskiemu, który wykonał odpowiednie projekty. Prace zostały zwieńczone konsekracją kościoła 4 czerwca 2011 r., w związku z poświęceniem nowego ołtarza. W prezbiterium znajduje się krzyż z 2,5 metrową postacią Chrystusa. Wykonał ją artysta rzeźbiarz Tadeusz Szpunar z Krakowa. Poniżej widać ażurową płaskorzeźbę, nawiązującą do Starego i Nowego Testamentu. Przedstawia ona Tajemnice Radosne: Zwiastowanie, Nawiedzenie, Narodzenie, Ofiarowanie i Znalezienie Pana Jezusa w świątyni. Została wykonana również rzeźbiona rama, która zdobi zasuwany obraz Matki Boskiej. Zarówno płaskorzeźbę, jak i ramę wykonali Anna Tutaj z mężem z Krakowa. Nowe tabernakulum, oplecione Drzewem Życia oraz wszystkie kinkiety, żyrandole i zacheuszki zostały wykonane w pracowni Stanisława Czajki z Przemyśla. Boczne kaplice zostały odnowione, zmieniono również przeszklone drzwi wejściowe. Skrzydła drzwi zdobią medaliony wykonane z brązu i metaloplastyki, projektu tarnowskiego artysty Marka Benewiata. Ich odlew powstał w pracowni Mariana Polańskiego w Tarnowie. Na jednym ze skrzydeł widnieje wizerunek papieża Jana Pawła II z różańcem, natomiast kolejne kilka medalionów nawiązuje do V Tajemnicy Światła. Kamienną ambonkę i chrzcielnicę wykonał Krzysztof Czarnota z Rzeszowa. Wewnątrz kościoła zamontowano monitoring.

!Krzyż z rzeźbą przedstawiającą Jezusa Chrystusa zawieszony w prezbiterium

!Płaskorzeźba Jan Paweł II Wielki na drzwiach głównych!Płaskorzeźba ze sceną biblijną na drzwiach głównych(Płaskorzeźby umieszczone na drzwiach głównych)

Matka Boża Nieustającej Pomocy – Patronką Mielca

Matka Boska Nieustającej Pomocy rezyduje z Mielczanami już od ponad 60 lat. To z pewnością wiele lat burzliwej i czasami trudnej historii parafii. By móc dziękować za macierzyńską troskę Maryi, Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Mieleckiej wyszło z inicjatywą uczynienia Matki Boskiej Nieustającej Pomocy Patronką Miasta Mielca. Na wniosek Rady Miasta, Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, na mocy uprawnień udzielonych jej przez papieża Benedykta XVI, dekretem z 22 września 2011 r. wyraziła zgodę, aby Patronką Miasta została Matka Boża Nieustającej Pomocy. Uroczystości z tym związane odbyły się 15 listopada 2011 r. w Urzędzie Miejskim oraz w kościele. Przytaczając słowa ks. prałata Kazimierza Czesaka:

uroczystość nadania patronatu to dopiero początek. Decyzja o patronacie Matki Bożej nad Mielcem jest dla nas wszystkich wyzwaniem, ale i zadaniem. Zawiązuje się na nowo większa duchowa bliskość, która zobowiązuje do przyjęcia postaw bliskich Matce Bożej.

Puentując homilię, Ksiądz Proboszcz nawiązał również do słów bp. Wiktora Skworca, który mówił:

Ceńcie sobie tą wyjątkową szansę, jaką jest patronat Maryi, starając się Ją naśladować w niezwykłym pięknie Jej człowieczeństwa oraz duchowym pięknie, poprzez które możemy się podobać samemu Bogu.

Historia parafii to ogromne bogactwo duchowe, grupy modlitewne, stowarzyszenia, róże różańcowe, grupy apostolskie młodzieży, lektorzy, ministranci, schole. To ogromna rzesza ludzi, tworzący ją lud Boży, który przez wiele lat, we współpracy z kapłanami, przemieniał oblicze mieleckiej ziemi. Lud ten czci Maryję, miłuje Ją i naśladuje. Gorąco ośmiela się Ją prosić o nieustanną opiekę i orędownictwo u Jej Syna Jezusa Chrystusa.

!Ks. abp Wiktor Skworc wręcza prezydentowi Januszowi Chodorowskiemu akt nadania patronatu - Kopia(Bp Skworc wręcza prezydentowi Januszowi Chodorowskiemu akt patronatu)

!Pomnik św. Jana Pawła II przed wejściem do kościoła

(Pomnik Jana Pawła II został poświęcony przez ks. bp. Wiesława Lechowicza 15 listopada 2012 r.)