Ksiądz kan. Stanisław Chudy z powodu wieku i problemów zdrowotnych, od września br. mieszka w Domu Księży Emerytów w Tarnowie. Dnia 16 października br. na Mszy św. o godz. 10.30 wspólnie, jako Parafia, dziękowaliśmy Bogu za Jego osobę, za wszystkie lata Jego wiernej służby Bogu, Kościołowi i ludziom naszej Parafii oraz naszego miasta, za wszelki trud duszpasterski, za życzliwość, wrażliwość i kulturę. Eucharystii przewodniczył Ksiądz Proboszcz.
Słowa podziękowania w imieniu Rady Duszpasterskiej i parafian wypowiedział najpierw pan W. Wydro:
Czcigodny Księże Kanoniku – Drogi naszym sercom Księże Stanisławie!
W tym szczególnym dniu – dniu w którym jako wspólnota parafialna kierujemy te słowa do Ciebie, pragniemy z głębi serca złożyć Ci nasze najserdeczniejsze podziękowania i wyrazić wdzięczność za Twój wieloletni trud i dar służby kapłańskiej, którą od 1963 r. pełniłeś w różnych parafiach naszej diecezji, zaś społeczności mieleckiej dałeś prawie całe swoje życie w posłudze kapłańskiej, bo od 1971 r. jesteś w Mielcu – 6 lat w parafii pw. św. Mateusza a następnie od 1977 r., nieprzerwanie do tego roku w naszej parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
To wszystko, co czyniłeś i czym byłeś dla nas przez te lata Twej gorliwej posługi duszpasterskiej w naszych mieleckich parafiach i w naszym mieście pozostanie w naszych sercach, w naszych duszach i w naszej wdzięcznej pamięci.
Drogi Księże Stanisławie – dziś, kiedy może po raz ostatni stajesz przy ołtarzu w tym kościele, a Twoje ręce i słowa sprawią, że przez Misterium Eucharystii Chrystus w Jego zbawczym dziele odkupienia przyjdzie do nas, pragniemy przywołać słowa św. Pawła i odnieść je do Ciebie: «w dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem».
Niech nasz Miłosierny Bóg obficie nagrodzi Twe kapłańskie oddanie w służbie Kościoła, a Matka Boża – Patronka naszego miasta – niech wraz ze swym Synem, naszym Zbawcą Jezusem Chrystusem darzą Cię wszelkimi łaskami i będą Twoim wsparciem na dalsze lata życia. Szczęść Boże!
Kolejne delegacje m.in. DSM, ministrantów, lektorów, scholi, Rodziny Radia Maryja, młodzieży, grup modlitewnych… składały krótkie, przeważnie ciche podziękowania i życzenia na dalszy okres kapłańskiej drogi oraz wręczały bukiety kwiatów i przygotowane upominki. Życzeniom towarzyszył śpiew „Barki” w wykonaniu scholi „Boże Nutki” oraz wszystkich (tłumnie!) zgromadzonych w kościele.
Ostatnim składającym podziękowania, również w imieniu kapłanów, był Ksiądz Proboszcz:
Księże Kanoniku. Niech Bóg przez wstawiennictwo Maryi ma Cię w swojej opiece. Bądź razem z nami w modlitwie, my będziemy z Tobą w modlitwie. Bóg zapłać! Gdy popatrzę w stronę chóru, to sobie myślę, że wszystkie twarze Ci są znane i wszystkie Cię kochają, bo większość z nich uczyłeś tutaj w Mielcu. Wszyscy będziemy pamiętać o Tobie w modlitwie, mimo, że będziesz parę kroków dalej od nas. Ale Ty też o nas pamiętaj, módl się za nas. My będziemy u stóp Matki Bożej Nieustającej Pomocy modlić się za Ciebie.
Dziękuję Ci Księże Kanoniku za wszystko – za Twoje serce, za Twoją ofiarność, za Twoją służbę Panu Bogu i za te prawie 20 lat bycia razem tutaj, ze mną. Dziękuję za pisanie Kroniki Parafialnej, za Twoją posługę w konfesjonale. Dziękuję bardzo! (Oklaski) Te oklaski o czymś świadczą. Prosiłeś mnie, gdy parę dni temu z Tobą rozmawiałem, żebym podziękował wszystkim w Twoim imieniu, gdyż nie dasz rady przemówić, bo się rozczulisz, dlatego w Twoim imieniu wszystkim razem i każdemu z osobna mówię: dziękuję bardzo i Bóg zapłać! (Oklaski)
ŻYCIORYS
Ksiądz kanonik Stanisław Chudy urodził się 21 sierpnia 1938 r. w Jodłowej, jako syn Jana i Zofii z domu Łaguz. Maturę zdał w 1956 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Jodłowej, a rok później wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1963 r. z rąk Biskupa Tarnowskiego J.E. ks. abp. Jerzego Ablewicza. Pracę magisterską z Pisma Świętego Starego Testamentu pt. „Egzegeza Psalmu 29” napisał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim pod kierunkiem ks. prałata dr. hab. Stanisława Łacha. Temat pracy. Dyplom otrzymał 12 stycznia 1968 r.
Pracował w następujących parafiach:
- Przyszowa k. Limanowej (od 31 lipca 1963 r.),
- Nowy Sącz pw. św. Małgorzaty (od 14 września 1965 r.)
- Nowy Sącz, rektorat pw. św. Kazimierza (od 30 czerwca 1967 r.),
- Nowy Sącz pw. Matki Bożej Niepokalanej (od 15.09.1967 r.),
- Mielec pw. św. Mateusza (od 30 czerwca 1971 r.),
- Dobra k. Limanowej (od 30 czerwca 1977 r.),
- Mielec pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy (od 12 października 1977 r. do października 2016 r.).
W Mielcu, w parafii pw. św. Mateusza uczył lekcji religii w Liceum Ekonomicznym, Zasadniczej Szkole Handlowej i Szkole Podstawowej nr 1. W naszej parafii katechizował w Technikum Mechanicznym i Szkole Podstawowej nr 7. Po powrocie religii do szkoły w 1990 r. przez dwa lata uczył w Zespole Szkół Budowlanych, a na koniec pracy katechetycznej w latach 1992-2003 w Szkole Podstawowej nr 3. W tej szkole został nauczycielem mianowanym i dwa razy otrzymał nagrodę Dyrektora Szkoły. Po 40 latach katechizowania w 2003 r., w wieku 65 lat przeszedł na emeryturę.
Od 1997 r. prowadził kronikę parafialną, od 1986 r. był spowiednikiem Sióstr Józefitek w parafii pw. św. Mateusza, a wcześniej był spowiednikiem Sióstr Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej w Rzędzianowicach (1976-1980) i Sióstr Felicjanek w parafii pw. Ducha Świętego (1980-2002). Przez 13 lat był prelegentem na międzyzakonnych, comiesięcznych dniach skupienia sióstr zakonnych w Mielcu (1978-1991). Od 1983 r. był odpowiedzialny za duszpasterstwo sportowców, służył im w potrzebach duchowych oraz organizował Msze św. na rozpoczęcie sezonu piłkarskiego dla zawodników piłki nożnej od 1983 r. i dla zawodniczek piłki siatkowej od r. 1997, czyli od chwili przybycia do parafii ks. Kazimierza Czesaka. Przez 10 lat organizował mecze m.in. księży z lekarzami (1990-2000).
Po przejściu na emeryturę pomagał w duszpasterstwie, a najwięcej służył w konfesjonale jako spowiednik.
W uznaniu za zasługi w pracy duszpasterskiej m.in. sumienność, gorliwość, zapał w pracy katechetycznej, wyjątkową troskę o dobro duchowe wiernych został odznaczony tytułem kanonika Expositorio Canonicali (łac.) oraz przywilejem noszenia rokiety (komży o wąskich rękawach, podbitej czerwonym materiałem) i mantoletu (fioletowej pelerynki) Rochetto et Mantoletto (łac.).
Z powodu problemów zdrowotnych, we wrześniu br. zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Tarnowie.